Doktor doktorow

Swiety Tomasz byl myslicielem uniwersalnym. Rzadko kiedy w historii kultury i nauki spotyka sie kogos, kto uporzadkowal w sposob jasny tak szeroki horyzont ludzkiej mysli, jak on to wlasnie uczynil. Obejmuje on Pismo Swiete, Ojcow Kosciola, wczesniejszych od niego teologow i autorow swieckich. Cale to ogromne dziedzictwo ludzkiej mysli Tomasz uczynil swoim, przyswoil go sobie, przeksztalcil w dynamiczna i harmonijna synteze. Obdarzony byl on tak niezwykla pamiecia, ze zapamietywal raz na zawsze i dokladnie tresc dziela po jego przeczytaniu. Tak porzadkowal w swoim umysle rozne argumenty, iz byl w stanie dyktowac dziela jednoczesnie trzem albo czterem jego sekretarzom. Kiedy papiez Urban polecil mu zebranie w jednym tomie komentarzy Ojcow Kosciola do Ewangelii, odwiedzal rozne klasztorne biblioteki i po przeczytaniu odpowiednich dziel ich tresc przechowywal w pamieci w taki sposob, ze pozniej, gdy redagowal Catena aurea in Evangelia, wydawalo sie, ze ma przed oczami wszystkie te teksty, ktore wczesniej czytal. Wolny byl od ambicji jakiejkolwiek ziemskiej kariery, zarowno swieckiej, akademickiej, jak i koscielnej. Nie przejmowal sie pozywieniem, mieszkaniem i ubiorem. Wilhelm z Tocco pisze, iz malzenstwo z Madroscia dawalo mu tyle radosci, ze nie cenil innych radosci i przyjemnosci. Zycie oparte na modlitwie, studiowaniu, refleksji, naukowym poszukiwaniu i przekazywaniu owocow swojej pracy innym, czynilo go szczesliwym. (fragment Wstepu autora)