Ölü Zaman

Kus ucmaz, kervan gecmez bir köy Sanrica... Buraya yeni atanan genc ögretmen Ugur, attigi ilk adimda tipki köy romanlarindaki gibi bir hayatinin olacagini düsünüyordu. Ama yanilmisti Bu kesinlikle siradan bir köy romani olmayacakti. Eski hurafeler, tuhaf insanlar ve sizofrenik hayatlar... Ve bir tutam da ask... Ufuk Gültepenin ilk romani Ölü Zaman, tek solukta okuyacaginiz bir gerilim...Simdi bir mezarliktaydilar. Bazi mezarlarin taslari devrilmis, bazilari kazilmis, bazilarindan da el kol parcalari disari cikmisti. Bir anda o sey, Ugurun kafasini hizli sekilde bir mezar tasina yaklastirdi. Tasta kendi adi ve soyadi yaziyordu. Dogum tarihi de vardi. Ama ölüm tarihi kisminda... Sanrica... Artik cildirmak üzereydi. Boynunu oynatamadi ama gözlerini hareket ettirerek bakma cesaretini gösterdi son bir kez. Iste o an gercekten öldügünü veya ölmek üzere oldugunu düsündü. Karsisindaki simdi kendi suretine bürünmüstü. Ugur tipki aynaya bakar gibiydi. Ama görüntüsü aynadan degil, sanki bir kan deryasindan yansiyordu. Bir müddet tipki kendisine benzeyen yaratiga bakti. O sey hafiften siritti, sararmis dislerini gösterdi. Isaret parmagini dudaklarinin önüne götürdü ve artik esrarengiz olmaya baslayan o hareketi yapti