Sadakat

Sesi olmayan bir agzim oldugunu bilmiyordum. Sessizligimin ne kadar yirtici oldugunu. Benim degildi o ses. Konusan ben degildim. O yükselen alcalan, cözülen, firil firil dönen ve cikis arayan haykirislar benim olamazdi. Sözcükler yuvarlanip yerlere düsüyordu ve ben nasil olup da hep birlikte bas asagi, asagi, asagi düstügümüzü anlayamiyordum. Yeryüzünün neresinde bulundugumu bilmiyordum. Icimi bulandiran nefretle kapiyi dövüyordum ve ellerimle bogmak, öldürmek istiyordum onlari. Sadakatin yalnizca iyimserlik ve umuttan ibaret oldugunu böyle, kanatlarim atese tutularak ögrendim.Ihanetin en ugursuzunu yasayan Azra, tutkuyla baglandigi, saplantili hatta bencilce bir askla sevdigi Ferda ve ihanet nesnesi ücüncü kisi. Bir ask-nefret ikilemi icinde, üclü bir iliskinin girdabinda savrulan insanlar; cözümsüzlügün, ikiyüzlülügün, aska tutsakligin yakici cemberine kistirilmis üc kisi. Yasamin kiyisinda cözümsüz kalan Azra, her sey bittiginde belleginin isiginda simdiyle gecmis arasinda gidip gelir ve dehset verici bir sonla biten hikayesini sayfalara döker. Yasamla ölümün kesisme noktasindan gecmise bakarken ihanetin mi sadakatin mi zor oldugunu sorgulatir okura. Günümüz iliskilerinin cikmazlarini, yerlesik kurallarin gecersizligini, kadinla erkek arasindaki tutku baglarini ustalikla isleyen Inci Aral, modern zamanlarin asklari üzerinde düsünmeye zorluyor hepimizi.