Sessiz Ricat

20. yüzyilda Ermenice edebiyatin en cok ses getiren, en cok tartisma yaratan romanlarindan biri Türkcede. Ilk kez 1929da yayimlanan ve yazari Sahan Sahnurun basyapiti olarak kabul edilen Sessiz Ricat, 1915 sonrasinda yeni bir hayata tutunmaya calisan, Felaketin hem kurbani hem tanigi olan kusagin istiraplarina ayna tutuyor. 1920lerde Parise savrulan Ermeni genclerinden Bedrosun, Fransada kullandigi adiyla Pierrein hikayesine odaklanan roman, dil ve üsluptaki yenilik arayisi, olay örgüsü, hareketliligi, erotizmi ve duygusal yogunluguyla, nefes nefese okunuyor. Genc yasta Istanbuldan ayrilmak zorunda kalan ve geride biraktigi hayati adeta bilinc altina itmeye calisan Bedros-Pierrein, asik oldugu Fransiz kadini Nenettele olan iliskisini olay örgüsünün merkezine oturtan Sessiz Ricat, gecmis travmalarla yüzlesmeden yeni bir hayata adim atmanin imkansizligini vurgularken, Ermeni kimliginin kacinilmaz olarak cözülme yoluna girdigi Bati dünyasinda karsi karsiya kaldigi acmazlari da gözler önüne seriyor. Sessiz Ricat, bir kusagin maruz kaldigi agir darbeleri ele alisindaki carpicilikla, sadece Ermenilerin degil, tüm Türkiyenin kimlik sorunlari üzerine düsündürüyor.