Symbolika zla

Francuski filozof Paul Ricoeur (1913-2005), znany przede wszystkim jako teoretyk hermeneutyki, doswiadczal w zyciu rozmaitych sytuacji miedzy skrajnosciami: mimo ze pacyfista, zostal zmobilizowany w 1939 roku i spedzil wojne w obozie jenieckim. Po marcu 1968 niczym Heidegger byl przez rok rektorem i zrezygnowal z powodu ograniczen autonomii uniwersytetow, choc mial przeciw sobie takze studentow. Pochodzac z protestanckiej rodziny, wykladal na katolickich uczelniach. Do kwestii teologicznych podchodzil od strony filozofii. Stad zapewne w jego mysleniu taka waga kwestii woli, wyboru i decyzji. Niniejszy tom stanowi wlasnie fragment jego rozleglego projektu filozofii woli. Nie jest to jednak ksiazka o ikonografii symboli zla, lecz proba fenomenologii zla i jego symboliki. Ricoeur rozwaza zjawiska "skalania" (pierwszy stopien, niejako "fizyczny", jak naruszenia tabu), grzechu (przeciw przykazaniom) i winy (swiadomosc, ze zle rozporzadzam swoja wolnoscia), wydobywajac ich nature i miejsce posrod mitow zwiazanych z kwestia zla. Scislej biorac, interesuja go mity mowiace o tym, "gdzie zlo sie zaczyna i gdzie sie konczy". Mit moze zakladac zlo juz w samym poczatku, moze lokowac je w czlowieku (mity upadku) lub w jakims innym zrodle. Budujac fenomenologie mitu zla, Ricoeur ma na wzgledzie ambitny cel intelektualny: wydobyc sie z hermeneutycznej "cyrkularnosci" w kierunku samego "bytu".