Sztuczna obecnosc

Sztuczna obecnosc jest przegladem zasadniczych stanowisk w obrebie wspolczesnej nauki o obrazie, stanowiacej rezultat zwrotu obrazowego w kulturoznawstwie. Wokol niej ogniskuje sie cala akademicka dyscyplina refleksji nad kultura wizualna. Nauka o obrazie stworzyla warunki do komparatystycznej, ale tez integracyjnej analizy i interpretacji zjawisk obrazowych, widzialnosci w ksztalcie nadanym jej we wspolczesnej kulturze. Scala ona ze soba rozmaite modele teoriopoznawcze: od semiotyki po psychoanalize. Jasno tez uwypukla roznice miedzy stylem uprawiania wiedzy o obrazach osadzonej w paradygmacie historii sztuki a nowym podejsciem wspolczesnego "obrazoznawstwa". W mysl tezy Autora obrazy sa prezentacjami - tylko one umozliwiaja sztuczne wytwarzanie obecnosci rzeczy tylko widzialnych, ktore uchylaja sie prawom fizyki. Autor opisuje - z fenomenologicznej perspektywy - stosowanie obrazow jako znakow, rekonstruuje Platonskie pojecie mimesis, a takze eksponuje szczegolne znaczenia skrajnych typow obrazow - jak wirtualna rzeczywistosc, uzytkowe powierzchnie czy abstrakcyjne fotografie - spozytkowujac je do filozoficznego opracowania pojecia obrazu. Przydatnosci dydaktycznej na roznych uczelniach i kierunkach tego powstalego jako rezultat wykladow "rasowego" podrecznika nie sposob przecenic - przejrzysty, ciekawy, doskonale skomponowany w spojna propozycje "obrazoznawstwa", ale tez pozwalajacy na samodzielne obieranie tematow lektury. Jest niezbedna lektura dla wykladajacych i studiujacych wspolczesna nauke o obrazach historykow sztuki i medioznaw